موضوع تحقیق :(( پوشش گیاهی استان هرمزگان))
برای مشاهده به ادامه مطلب بروید
استان هرمزگان از نظر پوشش گیاهى فقیر مىباشد و گیاهان این منطقه منحصر به گیاهانى است که معمولاً در نقاط کم آب و خشک مىرویند و همچنین در مقابل خشکى هوا نیز مقاوم و سخت مىباشند. به عبارت دیگر پوشش گیاهى این استان در رابطه با تغییرات حاصله از آب و هوا و جنس خاک چهره متفاوتى به خود مىگیرد.
درختان و درختچهها و گیاهانى که در این مناطق رشد مىکنند عبارتند از:
ـ «کهور» که در صنعت کشتىسازى مورد استفاده قرار مىگیرد.
ـ «کُنار» (سدر) که براى شستشوى سر به کار میرود و خربزه درختى که درخت آن شبیه خرماست، در این منطقه پرورش داده مىشود.
از گیاهانى که در این استان مىرویند مىتوان از: کلپوره، بومادران، بابویه، خاکشیر و گیاهان شور پسند که در مناطق شورهزارها یافت مىشوند نام برد.
گیاهانى که در ارتفاعات مىرویند به علت کاهش دما و رطوبت هوا از دامنه تا قله کوه انواع درختان گرمسیرى به چشم مىخورد.
در ارتفاعات بالاتر درختان سردسیرى نظیر کاج، سرو، زیتون وحشى و شمشاد وحشى به صورت انبوه دیده مىشود.
جنگل حرا (مانگرو)
گونه جنگلى حرا (مانگرو) از ویژگىهاى اکوسیستم سواحل جنوبى ایران است که به طور پراکنده، از تنگه هرمز به سمت شرق و اقیانوس هند در سواحل عمان پدید آمدهاند.
این جنگلها در سواحل خلیجفارس، دژ اطراف بندر لافت، شمال جزیره قشم، بندر خمیر و در کانونهاى متراکم دیده مىشوند. ابو على سینا، دانشمند بزرگ ایرانى، درخت این جنگلها را حرا نامیده است.
جنگل حرا در اطراف جزیره قشم، در نوارى به عرض 50 تا 500 متر کشیده شده و محدودهاى برابر با 150 کیلومتر و مساحتى معادل 8236 هکتار را در بر گرفته است.
اگر آبهاى نواحى باتلاقى و مساحت نقاط خالى منظور نشود، مساحت واقعى این جنگل در حدود 6012 هکتار مىباشد. وسیعترین قسمت جنگلهاى حرا در آبهاى بندر لافت و بندر پل در شمال غربى جزیره قشم، و در فاصله 140 کیلومترى غرب بندرعباس قرار دارد.
این جنگلهاى ماندابى بر روى خاکهاى لجنى ناشى از رسوب خاکهاى حاصل از فرسایش سواحل رشد یافتهاند و دائما در معرض جزر و مد آب قرار دارند؛ به طورى که در زمان جزر، درختان و بستر لجنى آنها از آب بیرون آمده و به صورت جزایرى پراکنده نمایان مىشوند و در مواقع مد، تمامى جنگل حرا به زیر آب رفته و ناپدید مىشود.
برگ حرا براى دام، ارزش غذایى معادل یونجه دارد و دامداران سنتى جزیره قشم از برگ این درخت براى تغذیه دام و چهارپایان خود استفاده مىکنند. وسعت این جنگلها نسبت به گذشته کاهش یافته است.